Kraków i okolice albo le Spleen de Cracovie - mój subiektywny przewodnik po Krakowie

Kilka słów wstępu. 

Blog "Kraków i okolice" to mój subiektywny przewodnik po Krakowie, zapis wędrówek śladami historii, próba oddania atmosfery tego niezwykłego miasta, gdzie przeszłość jest ciągle obecna, gdzie architektura sprzed wieków splata się z przyrodą w alchemiczny amalgamat. 

Gotyk i secesja, kościoły i piękne kamienice, witraże i detale architektoniczne, Jama Michalika i inne klimatyczne wnętrza, Wawel - polskie Akropolis - i uliczki Kazimierza. Żywa historia i piękna przyroda - najstarszy polski Ogród Botaniczny.

Kraków i okolice to także blog o mieście w jego geograficznym, regionalnym kontekście - Tyniec, Ojców, cała przepiękna podkrakowska prowincja - moje rodzinne strony.

Kraków, Cracovie, mogę powtarzać te słowa i nie znaleźć innych, odpowiednich, by opisać to miasto. Tak jest, gdy się chce zamknąć w słowach przedmiot oczekiwania. Dane było miasto, ale niedosiężne - sparafrazuję Miłosza. Może obraz przybliży je lepiej.

Staram się pokazywać Kraków mi bliski, dzielić odkryciami, zachęcać do krakowskich wędrówek - postarajcie się patrzeć (mówię do fotograficznych profesjonalistów) na moje zdjęcia z wyrozumiałością :) jak na nośnik pewnej treści, forma jest daleka od ideału, to moje pierwsze kroki w fotografii a "Kraków i okolice" nie jest typowym fotoblogiem.

***

2012:

Ogromnie mi miło, że odwiedzacie to miejsce, towarzyszycie mi w krakowskich spacerach. Dziękuję za wszystkie przyjazne komentarze i maile - gdy zaczynałam pisać tego bloga, nie spodziewałam się, że będę mieć tak wyjątkowych czytelników. Wszystkim Wam serdecznie dziękuję za odwiedziny, wspólnie spędzony czas i miłe słowa - komentarze, maile, rozmowy, opinie... Dziękuję za wsparcie, gdy tego potrzebowałam. I oczywiście tym milczącym czytelnikom też dziękuję - jesteście zawsze mile widziani!

Życzę - Wam i sobie - jeszcze wielu wspólnych spacerów, wielu rozmów, odkryć, wzruszeń. Miłej lektury!

Ada

***

27 lutego 2015

Po dwóch latach nieobecności, po usunięciu i reaktywowaniu bloga "Kraków i okolice" przywracam powoli archiwalne wpisy. Szukam starych zdjęć w czeluściach dysku zewnętrznego, staram się przypomnieć, które z nich ilustrowały te wpisy sprzed sześciu lat. Memoria fragilis... i prace postępują powoli. Staram się też nie cenzurować, nie wprowadzać znaczących zmian, choć czasem naprawdę trudno mi odnaleźć jakieś pokrewieństwo z osobą, która to wówczas pisała. Jest to jednak ciekawa podróż w czasie i mimo wszystko warto to wydobyć z blogowej otchłani. Bywa też, że niespodziewanie spotykamy się: ja-teraz i ja-pisząca wtedy, duszną, parną i kolorową wiosną 2009 roku. Więc jeśli nawet nieciągłość "ja" jest niepodważalna, to przecież dla tych chwil bliskości, spotkań w czasie - warto. Może też niektórzy z czytelników wybiorą się w tę podróż wehikułem czasu, przywoła się wspomnienia, wrażenia, jakieś obrazy z przeszłości. 

Zdjęcia też pozostawiam takie, jakie były - zmniejszam tylko ich rozmiar, poprawiam ostrość i dodaję podpis, to wszystko. Nie będę pisała o tym, jakie są - to widać gołym okiem. Ale pamiętam, jak cieszyły mnie tamte pierwsze próby fotografowania, pamiętam, że to był całkowity przełom w moim patrzeniu na świat, na Kraków, na przyrodę, wielka szkoła uważności. Zresztą nie ma jakiejś wielkiej różnicy między zdjęciami sprzed tych sześciu lat i dzisiejszymi, aparat to wciąż kompakt  - choć już nie ten sam (dzień w którym skradziono mi ten pierwszy aparat pamiętam do dziś) - w każdym razie to nadal byle jaki aparat, jakaś tam hybryda, a ja wciąż nie jestem fotografem. ("Ona tego nie widzi, a ja nie jestem artystą" - tak mi się przypominają rozpaczliwe listy Witkacego do ojca, pisane w początkach wielkiej podróży na Antypody z Bronisławem Malinowskim). Nie jestem artystą. Między zamierzonym a nieosiągalnym zawiera się przestrzeń tego pisania. Ale miało być o zdjęciach: teraz, gdy oglądam je, dostrzegam również inną ich wartość. Pokazują Kraków takim, jaki był przed kilkoma laty, bez upiększeń. A okazuje się, że Kraków zmienia się coraz szybciej, choć nie zawsze na dobre - remontuje się coraz więcej, coraz bardziej wszystko jest kolorowe i jaskrawe i to miasto, które znałam, odchodzi nieuchronnie w przeszłość; te proste fotografie robione biednym, kompaktowym aparatem mają już (dla mnie) jakąś wartość dokumentu. 

Tutaj można przeczytać więcej o blogu "Kraków i okolice"; w tym miejscu dodam jeszcze tylko, że w międzyczasie blog zyskał też drugą nazwę: "Le Spleen de Cracovie" - która dość dobrze opisuje moje widzenie Krakowa (to nawiązanie do Baudelaire'owskiego "Le Spleen de Paris" i w jakimś sensie również do jego "Malarza życia nowoczesnego", który był dla mnie, dla mojego patrzenia na miasto w pewnym sensie przełomowy) a przy tym może okazać się pierwszym krokiem do stworzenia francuskojęzycznej wersji tego  blogoprzewodnika.

Pozostaje mi życzyć wszystkim - dawnym i nowym czytelnikom - cierpliwości (potrzebna zdecydowanie w czytaniu tych dwustu kilkudziesięciu wpisów), wyrozumiałości i... mimo wszystko - miłej lektury!

Adrianna Grzegorzewska