Krakowskie miraże. Nierzeczywisty spacer po krakowskim Rynku.

Krakowskie miraże. Kraków oniryczny, podwójny, niepewny, fantasmagorie, odbicia, olśnienia. Kilka zdjęć z rozsypanej układanki. Dziś wróciłam - na ziemię. Kraków znów daleki, te dwa światy prawie nie wiążą się, prawie nie łączą, przechodzą przeze mnie, jestem jedynym punktem stycznym. Zostawiać Kraków i wracać tutaj to jak spadać z wysoka. Może kiedyś to wszystko wróci - w snach, we wspomnieniach, może przeniknie z oddechem, przekształci się w niemożliwą a spełnioną przyszłość. Teraz zostaje sen. 

Krakowskie miraże. Zapis chwili.

Wszystkie zdjęcia pozostawiłam - poza podpisem i zmniejszeniem formatu - bez jakiejkolwiek ingerencji. Są takie, jakie były. Są odpryskiem rzeczywistości, wydają się nierzeczywiste, ale są prawdziwe - to tylko kwestia miejsca, gdzie pada spojrzenie, kwestia ulotnego wrażenia.

To drzewo na pierwszym zdjęciu przywodzi mi na myśl obrazy, poetyckie obrazy zapisane ciągłą linią morskiego horyzontu, wielokropkiem sztokholmskiego archipelagu, wykrzyknikiem krzyku myszołowa. Moje odkrycie ostatnich, krakowskich dni. Będę o nim pisać, jego poezja otwiera prawdziwą rzeczywistość jak klucz (lecących ptaków), rozbija twarde rysy rzeczy, lustro pęka w mozaikę rzeczy widzialnych i niewidzialnych, przeżytych i przeczuwanych zdarzeń. Co jest prawdziwe, co jest odbiciem, co jest realne, co jest pod spodem, pod linią racjonalnego rozumu. Jego poezja jest jak łódka zacumowana przy spokojnym brzegu (ale w głębinach zawsze jest ciemność, tam pokrywają się patyną srebra zatopionych okrętów, tam wybrzmiewają głosy tych, co odeszli). Dopiero zaczynam go czytać a już wiem, że to myśl, z którą mogę wejść w powiązania. Tomas Tranströmer.

Powiązania

Spójrz na to szare drzewo. Niebo spłynęło
w ziemię poprzez jego włókna -
został tylko zmarszczony obłok gdy
ziemia już wypiła. Skradziony kosmos
skręcił się w plecionkę korzeni, przędą się
w zieleń. - Te krótkie chwile
wolności wychodzą z nas, przetaczają się
przez krew Parek, i dalej.

Tomas Tranströmer, Wiersze i proza 1954-2004, Wydawnictwo a5, s. 27 

Dziękuję, że zaglądaliście tutaj pod moją nieobecność! Dziękuję za komentarze! Czytałam je w kilku ukradzionych chwilach tam, w Krakowie, w jednej z internetowych kafejek. Odpowiem na nie jutro, dziś już koniecznie - sen.