Zimowe krajobrazy Małopolski

Obiecywałam, że pokażę ostatni jesienny spacer nad Wisłą, klasztor Norbertanek, wieczorny Kraków. Niespodziewanie nad wspomnieniem zwycięża nieobjęta ziemia 'Praesens'. Dzisiaj, już-nie-teraz, ale wciąż żywe, niewypowiedzianie piękne zimowe obrazy. Krajobrazy. Krajowidoki, jak to się pięknie mówiło niegdyś.

Dziś nie będę pisać - palce jeszcze zgrabiałe od mrozu, fotografowanie przy tej temperaturze to zdecydowanie nie moja bajka, ręce bolały mnie z zimna. Ale jak się powstrzymać, gdy wokół tyle piękna? Całkiem bezinteresownego piękna rozrzutną ręką rozsianego po tych niewielkich wzgórzach biegnących gdzieś w Małopolsce, gdzieś w stronę Krakowa...

...w tę samą stronę, co moje myśli. Ale jestem tu i teraz, chodzę po mojej ziemi, liczę brzozy, bażanty, zające, zaspy, przydrożne krzyże i wielkie, samotne drzewa. Od południa aż prawie do zmierzchu, od zachodniej do wschodniej części wielkiego (no... relatywnie) wzgórza. Powoli uczę się zimowego alfabetu. A jak Alchemia. B jak Biel: pamiętaj, że śnieg nie jest biały.  (Witkiewicz: "Śnieg to jest n + 1 barwnych motywów, motywów formy i modelacji"). C jak... cisza. W ciągu trzech godzin nie spotkałam nikogo i nikogo nie widziałam.

Dziś zdjęcia w trochę większym formacie niż zwykle - ze specjalną dedykacją dla wszystkich miłośników zimy. Czyżbym zaczęła wreszcie, po tylu latach, doceniać zimę? Zima jako lekarstwo na taedium vitae. Wielkie, zimowe przestrzenie, słoneczny ocean.

Proponowałabym oglądanie zdjęć w opcji lightbox: wystarczy kliknąć na pierwsze z nich i wtedy będzie je można oglądać w oryginalnej wielkości na ciemnym tle.

Jak Wam się podoba ten zimowy spacer? Zdjęć jest dużo - niesłychana jest zmienność zimowego światła, formacji śnieżnych, chciałam pokazać tę zimową zmienność.

Następnym razem pokażę jeszcze kilka zdjęć z dzisiejszego spaceru, większość już w normalnym formacie. Ten dzisiejszy, szerszy (16:9) jakoś bardziej mi pasował do szerokich zimowych krajobrazów, szerokiego życia zimy.