Wczoraj w Krakowie. Tam, gdzie zatrzymał się czas.

Wczoraj w Krakowie było tak zimno, że tylko niewielki spacer. Jak zawsze Planty - jeszcze kolorowe od błękitnych świateł, rozświetlona Floriańska, którą zwykle omijam, pewien antykwariat na rogu, wreszcie zaciszne i ciepłe miejsce na długie rozmowy, a potem powrót przez taki plac, na którym zatrzymał się czas.

Te zdjęcia będą wymagały a priori jakiegoś spojrzenia z sympatią na całokształt działań niżej podpisanej. Mogą je trochę usprawiedliwić zmarznięte ręce, a trochę też marne światło, na pewno też aparat... Ale czy trzeba je usprawiedliwiać? Niechże sobie będą - niewyraźne, pełne dziwnych skosów i krzywizn. Trzeba je po prostu traktować jako zapis chwili - bo właśnie ją chciałam utrwalić, żeby ten wieczorny, niedzielny spacer po Krakowie nie pomieszał się, nie złączył z innymi, był dla mnie odrębny i nie przepadł w niepamięci. I to, czego nie ma na zdjęciach - smutny widok niszczejącego pałacu Tarnowskich przy Szlaku, ogromny plac Matejki, całkiem pusta ulica św. Krzyża, która - tak bliska gwarnej Floriańskiej - wydaje się być z innego świata w takie wieczory jak ten, bluszcz nad bramą, pusty ogród, gdzie latem długo w noc śmiech, i gwar rozmów, i muzyka. Ciepłe, zaciszne wnętrze, gdzie nie zmieniło się wiele od kilkunastu lat i blues, światło świec i dym. To nie jest specjalnie interesująca opowieść a zdjęcia, cóż... Ale niech taka nuda i spokój trwają, jak najdłużej trwają - niczego więcej nie mogłabym sobie życzyć. "Spokój, spokój, prawie szczęście."

Zanim uśnie ostatni z najcierpliwszych czytelników - zagadka. Niech te dzisiejsze zdjęcia czemuś posłużą i niech będą pretekstem do - raczej łatwej tym razem - krakowskiej zagadki. 

"Adres mój obecny - plac Mariacki liczba 9, widok cudowny na cały carrefour około kościoła, na Świętą Barbarę, wikarówkę, przecudowny - w tych dniach się w tym mieszkaniu ustalę – XVsty wiek z okna."

Moje podstępne pytanie brzmi tak: "w tych dniach" - czyli kiedy?

Przypominam też, że nikt jeszcze nie wyjaśnił, na czym polega osobliwość przydrożnego krzyża, który pokazywałam w poprzednim wpisie. 

A teraz najnudniejszy spacer pod Słońcem / Księżycem.